O güne dair hatırladığım tek şey; sivilceli bir ergenin sınıfa girip "Olm ünivde kızlar teklif ediyomuş ya lan !!" diye bağırmasıydı.Çılgınca ders çalışmaya başlamıştık,artık tam da ailemizin istediği gibi hayırlı evlatlar/örnek öğrencilerdik.Zamanla bu tempoya dayanamayan nice yiğitler telef oldu bu yolda.. Tabi bu süreç çok da uzun sürmedi "Yeter lan !! her şeyin bi adabı var,bizimde giderimiz var kendimizce,bize kız mı yok hacım!! diye kandırmaya başlamıştık kendimizi ama evet ne yazık ki bize kız yoktu..
Günler birbiri ardınca gelip geçerken koca bir devrin sonuna gelmiştik,evet artık ünivliydim.Çok geçmeden kandırıldığımızı anladım.. evet dostlar haince aldatılmış,duygularımızla oynanmıştı.Kendimce "Olsun lan hem bu gaz sayesinde üniv kazandın fena mı oldu" diyerek teselli buluyordum.Diğer tesellim ise İspanyolca sevgimdi.Uzun bi süredir Ünive gidince 2.dil olarak ispanyolca okumak istiyordum.O da olmamıştı önümüzdeki seneler için bana sunulan seçenekler Fransızca ve Almancaydı.Zaten Almanca'yı lisede 3 sene görmüş ama basit cümleler kurma yetisi dahi edinememiş biri olarak üstüne Fransızca'yı da sevmiyordum.Bana göre biraz ipnemsi bir dildi.Artık tutanacak bir dalım kalmamış,hayat felsefem yerle yeksan olmuştu.Kendimi uykuya vermeye başlamıştım,artık yeni doğan bir bebek kadar uyuyor ama o huzuru bir türlü yakalayamıyordum..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder