14 Kasım 2011 Pazartesi

Aradığını Bulamayan Ergen Ünivli

Bu şehirde 2.ayım doldu.İlk başlarda her ne kadar yurttaki arkadaşlarımla çok çabuk kaynaşsam da etkinliklerimiz arasında sabahlara kadar çılgın batak partileri verme,8 kişi counter atma,10 abazan kordonda dolaşıp 100 metre çapında kızsız bi bölge yaratmak olsa da buruk bi sevinç vardı içimde.Zamanla kızlı ortamların aranan adamı olmasam da Ceren görünümlü Kezban arkadaşlar edindim kendime :)) gelecek için umutluydum aslında başlarda.Ama daha sonra koca bir sene,hayaliyle kendimizi gazlayıp uğrunda gündüzlerimizi ve gecelerimizi heba ettiğimiz şeyin bu olmadığını düşünmeye başladım.Açıkcası aradığımı bulamamıştım.32 kişilik sınıfımda lisedeki gibi yoklama alınması,her hafta dönem ödevi maiyetinde dolma kalem eşliğinde ödevler yapıyo olmam ve etrafımdaki grup içi asosyalliği-3-4 kişilik gruplar oluşturup başka kimseyle takılmama/Başka kimseyi gruba almama mallığı- üniversiteden soğumama yetmişti.Sırf ünive gidince uzatmaya başladı çok bozuldu yeeaa laflarını duymamak ve imkanım olduğu için geçen seneden saçlarımı uzatmaya başlamamaya rağmen her insandan benzer tepkiler alıyordum.Ünive giden her genç gibi okulun ilk haftasından top sakal bırakmaya niyetli değildim fakat daha sonra ısrarlara ve içimdeki çocuğun tatlı sesine dayanamayarak top sakal bıraktım lakin birde moğol bıyığım vardı.Annem beni Aref'e arkadaşlarımın bir kısmı Cengiz Han'a bir kısmı Altar'ın oğlu Tarkan'a benzetiyordu.Açıkcası artık bende herkes gibiydim ve bu benzetmeler beni ufaktan şizofreniye doğru itiyordu.En son kendimi arkadaşıma "Hain Kostok" diye bağırırken buldum sonrasını hatırlamıyorum zaten.Arada mekanda içerken özellikle Han Kahvesi'ndeyken "Hancı bana şarap kurda da et getir" diye bağırdığım şekliğinde rivayetler dolaşıyo artık bu titanlar yurdunda :D

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder